Korting

“Hallo. Goh, wat een leuk bloesje. Hoeveel kost ‘ie?”

“Ja, leuk he”, zegt een supervrolijke verkoper. “Hij kost 520 dirham”. Dat is ongeveer 50 euro.

Dat is wel aan de prijzige kant voor een ‘wel leuk bloesje’. Ik waag het erop en zet mijn grootste Colgate-glimlach op: “Kunnen we nog overhandelen over de prijs?” vraag ik voorzichtig. En dan gebeurt het, mijn glimlach had ik ook achterwege kunnen laten. De supervrolijke verkoper zegt: “Voor Marokkanen hebben we een korting.” Zo, dat noem ik nog eens goed nieuws.



Ik ben met mijn zusjes in Marakkech. Onderweg naar de riad waar we verblijven, komen we van die exclusieve boutiques tegen die vaak in het bezit zijn van Europeanen met te veel geld, en die nog eens hele dure spullen hebben liggen die je verderop in de medina voor de kwart van de prijs kunt krijgen. Uiteraard besluiten we direct terug te gaan als we ontdaan zijn van onze bagage.



In Marokko en andere Arabische landen, zie je vaak dat bijvoorbeeld entreegelden voor musea en andere bezienswaardigheden voor de lokale mensen lager liggen dan voor toeristen. In Libanon kon ik voor de helft van de prijs de ruines van Baalbek bekijken. Omdat ik een ‘Arabier’ ben. In Marokko kan ik voor de helft van de prijs de Hassan II-moskee in Casablanca betreden, als ik wacht totdat het tijd is voor het gebed kan ik er zelfs gratis in. Het personeel van de moskee schroomt ook niet om je daarop te wijzen. De borden met de verschillende prijzen zijn altijd duidelijk zichtbaar voor iedereen. Toeristen, Marokkanen en/of Arabieren en de verschillende prijzen worden vermeld. Er mag uiteraard geen misverstand ontstaan. In Libanon was er wat verwarring omdat mijn reisgenote er een beetje niet-Arabisch uitziet, ook al sprak ze de man achter de kassa in het Arabisch aan. Van de borden met de verschillende prijzen moet ik altijd ongemakkelijk lachen. Alsof ik ze zelf heb opgehangen en er toch voor schaam.



Als tourleader heb ik zo’n tien groepen Nederlandse toeristen door Marokko begeleid. Nog nooit heeft iemand uit die groepen gevraagd waarom toeristen meer moeten betalen dan Marokkanen. Een paar keer heb ik voorzichtig gevraagd waarom dat eigenlijk is. Ook de verkoper in de boutique stelde ik deze vraag. Ik vraag het uiteraard subtiel om geen slapende honden wakker te maken. Want hey, wie wil er nou geen VIP-treatment? De superblije verkoper antwoordde geroutineerd: “Ach, gewoon om Marokkanen een beetje aan te moedigen om dingetjes bij ons te kopen”. Aha, een marketing strategie dus. Het antwoord dat ik kreeg van deze verkoper, heb ik vaker gehoord. Nederland en België samen zouden te klein zijn als winkelieren uitsluitend voor Nederlanders en Belgen een kortingen zouden hebben.



De exclusie boutiques worden weinig bezocht door een doorsnee Marokkaan. Het zijn vaak artistieke, zweverige artikelen die daar worden aangeboden. West meets East, dat soort dingen. En net zoals dat Nederlanders ook niet meer massaal aan de klompen gaan, lopen Marokkanen ook niet meer rond in peperdure, blije babouches rond. Dan moet er echt een sterker middel in het spel zijn.